กับคนงานท่าเรือ

ผมก็มีประสบการณ์จะมาเปิดให้เพื่อนๆอ่านครับ ซึ่งเป็นเรื่องสมัยเข้าทำงานในบริษัทส่งออกนี้ ในตำแหน่งพนักงานบัญชี ผมชื่อว่าเหน่ง อายุ 33 ปี ผิวขาว รูปร่างท้วมๆ ไปทางอวบหน่อย จบปริญญาตรีจากมหาลัยเอกชนแถววิภาวดี-รังสิต หลังจากจบการศึกษาออกมาก็เข้าทำงานมาหลายบริษัท มีชายมาจีบก็มาก แต่เหน่งรู้ว่าพวกผู้ชายเหล่านี้หวังอะไรในตัวเหน่งแน่ถึงมาทำดี เหน่งก็ยังระมัดระวังตัวมาตลอด ไม่กล้าไปไหนมาไหนกับใครตามลำพัง สองต่อสอง ถ้าจะไปจะต้องมีเพื่อนไปเป็นกลุ่ม

เมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมาเหน่งได้ย้ายที่ทำงานใหม่มาอยู่ที่ท่าเรือคลองเตย เหน่งกลับบ้านค่ำเกือบทุกวัน เพราะบ้านของผมอยู่บางแค พอเลิกงานก็ต้องรีบขึ้นรถกลับบ้าน เดินทางอย่างนี้มาโดยตลอด และระวังตัวตลอดจะไม่กลับบ้านดึก ถ้ากลับดึกก็จะนั่งแท๊กซีเข้าบ้าน เส้นทางคลองเตยไปที่พัก เป็นถนนสายใหญ่ไม่มืด แต่ต้องต่อรถเมย์ถึง2 ต่อถึงจะถึงบ้านได้ และเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันที่จะทำให้ผมต้องติดใจจนถึงทุกวันนี้เพราะได้เด รฉานจับกังที่ท่าเรือคลองเตย ที่พวกมันทำให้ผมต้องมีมลทินในวันสิ้นเดือน เป็นวันเงินเดือนออกของบริษัทผม

เพื่อนๆคนอื่นก็มีนัดหมายกับแฟนๆและครอบครัวส่วนที่ยังไม่มีครอบครัวก็จะไป หาร้านอาหารดื่มกินกันเป็นประจำ ส่วนตัวผมนั้นต้องมานั่งทำงานปิดบัญชีสิ้นปีอยู่คนเดียวเพราะทำงานไม่ทัน เพื่อนที่ทำงานบัญชีอีกคนก็ลาคลอด งานทั้งหมดก็หนักอยู่ที่ผมคนเดียว วันนั้นผมเร่งทำงานในช่วงกลางวันอย่างเร่งรีบ โดยที่ไม่ไปพักทานข้าวกลางวันข้างนอก บอกเพื่อนว่าต้องรับปิดบัญชีให้หมดเพื่อจะได้ไม่กลับบ้านดึกผมนั่งทำงานจน ลืมเวลาไปเลยว่ากี่โมงแล้ว พอทำงานเสร็จรีบเก็บข้าวของและหันไปดูนาฬิกาเป็นเวลา 3 ทุ่ม ผมกำลังจะเดินออกจากบริษัท ฝนก็ตกลงมาอย่างหนัก ผมก็มองหายามที่เฝ้าบริษัท แต่ก็ไม่เห็น ผมคิดว่ายามคงจะไปกินเหล้ากับเพื่อนยามแถวโกดังท่าเรือแน่ ผมยังพูดลอยๆไปอีกว่า ถ้าเกิดขโมยเข้ามาลักทรัพย์แล้วจะทำอย่างไร ยิ่งในบริษัทมีของมีค่าหลายอย่างทีทั้งคอมพิวเตอร์เครื่องใหม่ 3 เครื่อง ผมก็นั่งรอให้ฝนหยุดตก ยิ่งนั่งรอนานเท่าไหร่ก็ไม่รู้ฝนก็ยังตกอยู่และยิ่งแรงขึ้น และอยู่ดีดีผมก็ได้ยินเสียงฟ้าผ่าลงมาหลังตึกถัดไป จนทำให้ไฟฟ้าดับทั้งตึก ผมคิดว่าเดี๋ยวก็ติด เพราะเคยเป็นอย่างนี้ประจำ แต่ครั้งนี้ไม่เป็นอย่างนั้น ผมกลัวก็กลัว จะกลับบ้านก็กลับไม่ได้ฝนตก ผมนั่งอยู่ในห้องแอร์ พอไฟดับอากาศในห้องก็อบอ้าว ร้อนหายใจไม่ออก ผมจึงเดินไปเปิดหน้าต่างออก 1 บ้าน ทางด้านหลังบริษัท เป็นห้องที่ผมทำงานอยู่ และผมก็มองออกไปที่รั้ว เห็นเงาคนอยู่ที่รั้ว ผมก็นึกว่ายามบริษัท จึงตะโกนถามว่านั้นยามใช่ไหม

เสียงฝนก็ดัง ผมได้ยินเสียงตอบกลับมาแว่วว่าใช่ แต่เสียงแปลกๆ ผมคิดว่าคงกินเหล้ามากจนเสียงแหบ สักครู่คนที่ผมคิดว่าเป็นยามก็เดินเข้ามาถึงตัวผม เมื่อผมมองไปที่รูปร่าง หน้าตาที่ไม่คุ้นหน้า ผมถึงกับตกใจแทบเป็นลม พวกมันก็คือจับกังที่ทำงานอยู่ที่ท่าเรือนี้เอง ซึ่งทุกครั้งที่ผมเดินผ่านก็จะถูกพวกมันแซวอยู่เป็นประจำ และผมก็ยังด่าพวกมันอีก มาในคืนนี้พวกมันทั้ง2คน ก็มากันครบ ผมมิอาจเดาได้ว่าพวกมันจะเข้ามาทำอะไร แต่ที่แน่ๆ ถ้าคืนนี้ผมหนีมันไม่พ้น ก็ต้องโดนมันรุมอัดถั่วดำแน่ๆ พอไอ้คนที่ชื่อแดงมันกระชากเสื้อผมจนล้มกลิ้งแล้ว มันก็ด่าว่าไอ้สัตว์มึงจะหนีกูไปไหนคืนนี้มึงต้องเป็นเมียกูเสียดีๆ มิอย่างนั้นตาย มันยิ่งพูดอย่างนี้ผมยิ่งกลัวมากขึ้น ผมร้องดังเท่าไหร่ก็ไม่มีใครได้ยินเสียงฉัน พวกมันลากตัวผมเข้าไปในห้องทำงาน พวกมันช่วยกันกวาดกองเอกสารบนโต๊ะลงกับพื้น และอุ้มตัวผม แล้วไอ้แดงมันก็รูดซิบกางเกงสีดำของผมออกและดึงลงมากับพื้นห้อง แต่ผมมองไม่เห็นเพื่อนมันอีกคนว่ากำลังทำอะไรอยู่ รู้แต่ว่าไอ้แดงมันกำลังขยำนมผมอย่างแรงจนผมร้องออกมาจนแทบไม่มีเสียงและ ร้องขอให้ปล่อยผมไป

ผมก็พยายามดิ้นหนีมืออันสากดำของไอ้แดงให้พ้น และใช้ท้าวถีบมัน ได้แดงมันตะคอกฉผมและตบเข้าที่หน้าจนเจ็บ แล้วมันก็กระชากเสื้อ มันก็เอาขึ้นมาดมและยังกระซิบข้างหูผมว่า ขนาดเปียกอย่างนี้ยังหอมอยู่เลย แล้วหม้อต้มถั่วของมึงจะหอมขนาดไหน ยังพูดไม่ทันขาดคำมันก็ดึงกางกางในตัวจิ๋วของผมติดมือมันขึ้นมาดมและเอามา ยัดใส่ปากผม สักพักผมไม่แน่ใจว่ามันคืออะไรที่อยู่ในปากผม มีกลิ่นเหม็นคาวมากและเค็ม ดิฉันดมแล้วแทบอ๊วก ไอ้แดงมันบอกว่าของมึงเองไม่ดม อย่างนั้นมึงอมของกูแล้วกัน

แล้วอยู่ดีๆไฟฟ้าก็สว่างขึ้น จนทำให้ผมตกใจยิ่งกว่าเดิม เมื่อสิ่งที่ฉันเห็นมันเป็นไอ้แดงยืนเปลือยอยู่ที่ขอบโต๊ะ แต่ไม่เห็นเพื่อนมันอีกคน แล้วไอ้แดงมันก็เข้ามาเลียตัวผม จนผมรู้สึกขยะแขยง ผมก็พยายามดิ้นให้พ้นมันให้ได้แต่ก็ไม่สำเร็จ แถมมันยังโมโห และต่อยเข้าที่ท้องน้อยอย่างแรงจนผมจุก หมดแรงต่อสู้ มันจึงจับขาผมถ่างออก แล้วก็หัวเราะ แล้วพูดว่า มาเป็นเมียพีแดงเสียเถอะ แล้วมันก็ยัดท่อนเนื้อสีดำ ขนาดเท่ากับกระบอกไฟฉาย ผมร้องบอกว่าเจ็บให้เอาออกและข่วนหลังมันจนหนังติดเล็บ แต่มันก็ยังไม่หยุดสงสารผม มันยิ่งกระแทกอย่างไม่ปราณีเข้าไปอีก จนมิดเข้าไปต้องเจ็บปวดเพราะไอ้สัตว์ป่าแดงนี้เอง พอมันเริ่มชักเข้าชักชักออกจนน้ำของมันแตกมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ และมีเลือดไหลออกมากับน้ำอสุจิด้วย ยิ่งทำให้มันหึกเหิมใหญ่ แล้วมันก็พ่นน้ำรักใส่ผมจนล้นออกมาเปื้อนโต๊ะทำงาน มันก็ชักท่อนเนื้ออกมาถูที่หน้าอกผมจนแฉะไปหมด

แล้วมันก็เรียกเพื่อนมันว่าหาเจอะหรือยัง เพื่อนมันก็เดินออกมาจากห้องผู้จัดการพร้อมกับขวดน้ำอดลมขวดเล็ก1ขวด และเดินแก้ผ้ามายังผม และผมเหลือบไปมองท่อนเนื้อของมันที่มีสีดำมันเหมือนกับไอ้แดงแต่ใหญ่กว่าและ รอบท่อนเนื่อยังเม็ดตุ่มๆขึ้นรอบท่อนเนื้อของมัน ผมคิดว่ามันเป็นโรคแน่ๆ ผมจึงบอกให้มันใส่ถุงยางเถอะเดียวผมติดโรค โดนพวกมันข่มขืนแล้วยังมาติดโรคอีกก็ตายเสียดีกว่า ผมบอกพวกมันอย่างนั้น มันก็บอกว่ากูไม่ได้เป็นโรคหลอก มันคือมุก กูอุสาห์ฝั่งไว้ตั้งนานแล้วยังไม่เคยใช้กับใครเลย มึงเป็นคนแรกที่ลิ้มลองของกู ไอ้แดงมันก็บอกกับเพื่อนมันว่า มันจะรับไหวหรือขนาดมึงไปเที่ยวกระหรี่ ขนาดกระหรี่โคกใหญ่ๆ มันยังร้องลั่นห้องเลย แล้วไอ้นี่มันยังใหม่ พึงโดนกูไปทีเดียวเดี๋ยวตูดมันก็พังหมดหลอก เพื่อนของไอ้แดงมันไม่สนใจอะไร มันก็เอาขวดน้ำอัดลมใบนั้นดันเข้ามาในรูของผม แต่มันก็เข้าง่ายเพราะเมื่อกี้โดนของไอ้แดงนำร่องแล้วยังไม่หุบเลย แล้วมันก็ชักเข้าชักออกอย่างเร็วจนผมเสียวไปหมดแล้ว จึงร้องบอกมันว่าอย่าแกล้งผมเลยปล่อยผมไปเถอะ

มันก็บอกว่าเดี๋ยวกูปล่อยแน่ขอพวกกูสนุกกันอีกคนละ2รอบ ผมถึงกับตกใจ นี้ขนาดของมันยังไม่เข้าเลยมันจะเอาอีกหลายรอบ แล้วมันก็ดึงขวดน้ำอัดลมออกและฉีกขาผมออกจนกว้างไม่เหลืออะไรอีกเลยที่เคย สงวนมาโดยตลอดระวังตัวมาตลอด เพื่อนไอ้แดงมันก็จับท่อนเนื้อของมันดันเข้าตูดผมยังไม่เข้าไปข้างใน แค่จ่อไว้ที่ปากถ้ำ ผมก็กลัวจนตัวเกร็งจนไม่อยากจะคิดอะไร แล้วมันก็ดันท่อนเนื้อที่ฝังมุกไม่รู้กี่เม็ดเข้ารูผมทีเดียวมิดด้ามจนสุด แบบไม่ปราณี ผมถึงกับตะโกนร้องลั่น ว่าแหกแล้วตูดกู เอาออกๆๆๆๆๆๆๆ มันก็ได้ใจชักเข้าชักออกอย่างเมามัน เม็ดมุกที่มันฝังไว้มันครูดรูตูดอย่างแสบๆคันจนผมทนไม่ไหวขมิบตูดโดยไม่รู้ ตัวว่ากำลังมีอารมณ์กับมันไปด้วย มันเอาอย่างนี้จนน้ำแตกแต่ของมันยังไม่ออก ตูดผมก็ทั้งร้อนทั้งเจ็บ

เกือบ10 นาทีมันก็ชักท่อนเนื้อของมันออกมาที่หน้าผมและพ่นพิษใส่หน้าผมมากมาย หลังจากนั้นผมก็ไม่มีแรงที่จะสู้มัน พวกมันก็ผลัดกับหมุนเวียนอยู่กับตูดผมอยู่เกือบเช้าและมันจึงปล่อยผม มันขู่ผมว่าอย่าเอาเรื่องนี้ไปแจ้งตำรวจหรือใครๆรู้ ถ้าแจ้งมันจะกลับมาฆ่าผม หลังจากวันนั้นมาผมก็ไม่กล้าไปทำงานที่นั้นอีกและขอลาออกไปอยู่ต่างจังหวัด