เลย น้องๆแย่งทำหมด พ่อครัวแบงค์ทำกับข้าวที ไม่ใช่น้อยๆนะครับ แค่วัยรุ่นก็เกือบ
ยี่สิบ ญาติผู้ใหญ่อีกเกือบสามสิบกว่าคน แล้วทานอาหารพร้อมๆกันหมด เกิดมาผมก็
พึ่งเคยเห็นบ้านนี้แหละที่เขาสามัคคีกันดีมากๆ ช่วยเหลือเกื้อกูลกันดีมาก สิ่งที่ผมชอบ
ที่สุดคือการปกครอง เด็กอยู่ส่วนเด็ก ผู้ใหญ่อยู่ส่วนผู้ใหญ่ แต่ที่ผมทึ่งสุดๆคือเด็กทำกับ
ข้าวเลี้ยงผู้ใหญ่ นี่แหละที่ผมอึ้งมาก ลูกๆหลานๆตระกูลนี้ทำอาหารจัดอาหารเป็นกันทุก
คน ไปด่านซ้ายมาเจอเพื่อนๆว่าเก่งมากแล้ว มาเจอครอบครัวแบงค์เก่งกว่าอีก
“ยิ้มหวานเชียว บอลกำลังคิดอะไรน้อ” ดำ ทำหน้าที่แซวทุกคนไม่เว้นแม้แต่ผม ผม
ยิ้มให้ดำอย่างเต็มภูมิเมื่อความคิดประมาณนี้เกิดขึ้นในความรู้สึกผม ทำไมดำถึงได้ขี้
เหล่มากมาย ทั้งที่เป็นที่น้องกับเดช แต่ดำก็น่ารักนะ
“เฮ้ย...บอล นายคิดอะไรอยู่” ดำเอามือเกาผมหยิกๆของเขา หากผมเขายาวคงไม่ต่าง
อะไรกับเงาะป่า มีพุงนิดๆก็ยิ่งเหมือนเข้าไปใหญ่
“เปล่า เราแค่สงสัย” ผมต้องหยุดพูด อดหัวเราะไม่ได้ เมื่อเห็นท่าทางดำ
“สงสัยว่าทำไมเราหล่อเหมือนฟิล์ม รัฐภูมิใช่ปะ” เสียงทุกคนหัวเราะลั่นครัว ดำนะดำ
ช่างกล้าพูด
“โหย...ไอ้ซาไก เมื่อไหร่มึงจะกลับไต้ซะทีวะ” แบงค์ให้คำแซวที่รุนแรง
“สัด..กูพึ่งหนีตายมา มึงจะรีบให้กูไปตายรึไง” ผมหัวเราะจนไส้กิ่ว ยอมรับว่าดำตลก
มากๆ
“อย่างมึงตายไม่ตายไม่แตกต่าง หน้ามึงคงไม่แย่ไปกว่านี้หรอก เป็นผีก็คงไม่น่ากลัว
555” ในที่สุดแบงค์ก็หัวเราะ ผมคลายกังวลเรื่องกิจกรรมหลังตื่นนอนไปได้เยอะ
“กูไม่ดุหรอก กูคงเป็นผีที่น่ารักที่สุด” ดำมั่นใจได้อีก เสียงหัวเราะของทุกคนราวกับ
นักร้องประสานเสียง ดังก้องออกไปนอกบ้าน จนญาติผู้ใหญ่คนหนึ่งเดินมาดู
“เสียงลั่นเลยนะพวกแก นึกว่าจับไอ้ดำลงหม้อทำน้ำซุบ น้าเลยเดินมาดู”
“ถ้าเอาพี่ดำทำน้ำซุบ ผมว่าอ้วกแตกขี้แตกกันทั้งโคตรแน่ครับ555” น้องโอ๊ดเป็นคน
เดียวที่ทันเกมส์ ดำพูดไม่ออก เมื่อทุกคนมีท่าทีเห็นด้วยกับคำพูดโอ๊ด ไม่นานเราทุกคน
ก็ได้นำอาหารออกไปวาง ญาติผู้น้อยญาติผู้ใหญ่เตรียมพร้อมทานมื้อเที่ยง ส่วนผมกับ
แบงค์และน้องๆทุกคน มื้อเช้ามื้อเที่ยงมื้อเดียวกัน
“อาหารน่ากินทั้งนั้นเลย เก่งมากๆ แบงค์มานี่หน่อยสิ” ป้าใหญ่ พี่คนโตของตระกูล
เรียกให้แบงค์ไปหา
“ครับป้า”
“เอารางวัลไป ป้าจะกลับวันนี้ งานยุ่ง เอาไปกินเหล้าดูดบุหรี่ตามเรื่องนะลูกนะ อย่า
ลืมแบ่งให้น้องชายคนใหม่ด้วยล่ะ” ป้าหันมายิ้มให้ผม ผมยิ้มตอบให้ท่าน พร้อมยกมือ
ไหว้ท่าน
“โดดโรงเรียนเลยป้า ผมยังลงทุนขาดเรียนเลย” โอ๊ด แสดงอาการปากกล้าให้ผมได้เห็น
อีกรอบ
“ฉันเป็นครูนะยะ ไม่ใช่เด็กกะโปโลอย่างเธอ จะได้โดดโรงเรียน มาเอาตังซื้อหนม แล้ว
อย่าเอาเงินฉันไปเล่นเกมส์ละ” โอ๊ดรีบวิ่งไปรับเงิน
“ขอบคุณครับป้า สัญญาจะไม่เล่นเกมส์ครับ โห ตั้งห้าร้อย พี่แบงค์ได้เท่าไหร่” โอ๊ด
หันมามองแบงค์ แบงค์รีบคลี่ดูเงินในซอง
“โห..ป้า ตั้งหมื่นหนึ่งแนะ ยังไม่ชิมอาหารผมเลย ไม่อร่อยห้ามเอาคืนนะ” แบงค์นับ
เงินที่ได้ พร้อมวิ่งกลับมานั่งที่
“ไอ้จิ๊บมาแล้ว”ดำพูดขึ้นเมื่อได้ยินเสียงมอเตอร์ไซค์เดชจอดหน้าบ้าน
“ไอ้จิ๊บ มานั่งนี่” คนสำคัญสำหรับวันนี้เขาเดินทางมาถึงแล้ว เป็นลูกใครกันเป็นญาติ
ฝ่ายไหนกันนะ ผมอยากรู้มากๆ
“สวัสดีครับ” จิ๊บยกมือไหว้ทุกคน ผมยังไม่กล้าสบหน้า
“จิ๊บจ๊ะ นี่พี่บอล ลูกชายคนไหมของป้า” แม่แนะนำผมให้รู้จัก ผมค่อยๆเงยหน้ามอง
ตาผมต้องลุกวาว มาจากสรวงสวรรค์อีกแล้ว
“หวัดดีครับพี่บอล” จิ๊บยกมือไหว้ผม
“ดีครับ” ผมรับไหว้
การทานอาหารมื้อนี้มีแต่ความสนุกเฮฮา สุดท้ายก่อนจะสิ้นสุดการทานมื้อเที่ยง แบงค์
ยืนขึ้นต่อหน้าญาติๆทุกคน
“ลุงป้าน้าอาทุกคนครับ ผมมีเรื่องจะบอกครับ” ทุกคนตั้งหน้าตั้งตารอฟังสิ่งที่แบงค์
กำลังจะพูด ร่างกายแบงค์สั่นนิดๆ ต้องเป็นเรื่องสำคัญแน่ๆ ผมรีบตั้งใจฟัง
“แม่ครับ พ่อครับ ผม..ไม่แต่งงานแล้วครับ ผมบอกเลิกผู้หญิงที่ผมรักเมื่อสองวันก่อน
ต่อไปผมจะไม่ดื้ออีก ผมจะอยู่ทำกับข้าวให้แม่กับพ่อทานทุกวัน ผมไม่ได้เสียใจนะครับ
ผมคิดได้แล้ว ผมจะยังไม่แต่งงาน พ่อกับแม่สบายใจได้” ก่อนจะสิ้นเสียงแบงค์ เสียงเขา
สั่นเหมือนว่าเขาร้องไห้ ผมรีบยืนขึ้นข้างๆเขามองหน้าเขา แบงค์ยืนหลับตาน้ำตาไหล
รินอาบแก้ม วันแรกที่เรานอนด้วยกัน ที่แบงค์ร้องไห้เพราะเรื่องนี้นี่เอง วันนี้ผมเข้าใจ
แล้ว ผมนำมือทั้งสองข้างของผมไปเช็ดน้ำตาให้เขา แบงค์ลืมตามองผม หน้าแบงค์เศร้า
มากๆ จนผมต้องโอบกอดเขา เราสองคนยืนกอดกันต่อหน้าญาติๆ ผมต้องร้องไห้เมื่อ
สัมผัสที่ได้จากอ้อมกอด มีแต่ความเหงา ความสิ้นหวัง มันไม่ต่างอะไรกับผมเลย น้ำตา
ผมที่รินไหลพรากแก้ม จะมีใครรู้บ้างไหมว่าผมเจ็บมาก ผมอ้างว้างเดียวดายเกินกว่าจะ
บรรยายได้ แบงค์ก็อาจเป็นเช่นเดียวกับผม
“ไม่เอาลูก ไม่ร้อง พึ่งจะเป็นพี่น้องกัน ไม่ควรโศกเศร้าหยุดร้อง” ป้าใหญ่เดินมากอด
เราทั้งสอง
“ดูตัวมันสิ เท่ากันพอดี บอลเอ้ยไม่ร้องลูกไม่ร้อง” ป้าปลอบผมกับแบงค์
“พี่บอล พี่แบงค์ ผมมีของจะให้พี่ครับ” จิ๊บเดินมาข้างๆ แบงค์รีบเช็ดน้ำตาให้ผม เรา
สองคนสนใจในคำพูดของจิ๊บมากๆ
“นี่ของขวัญจากน้อง...ให้พี่ครับ” แบงค์รับเอาถุงกระดาษที่จิ๊บยื่นให้
“เปิดดูสิครับ” แบงค์รีบควักสิ่งของที่อยู่ภายในถุงออกมา เป็นรูปผมกับแบงค์ที่แม่โดม
ถ่ายในวันนั้น รูปออกมาดีมากๆ
“ดูสิครับ พี่เหมือนกันมากๆ ผมแทบไม่เชื่อ วันที่ผมเห็นรูปพี่สองคน เหมือนกันมากๆ
ยิ่งมาเห็นตัวจริง แทบไม่เชื่อสายตา” จิ๊บส่งรอยยิ้มให้ผมกับแบงค์เมื่อพูดจบ
“ขอบคุณมากนะ” แบงค์ยิ้ม ผมยิ้มเป็นการขอบคุณ
“เอาล่ะ เอาล่ะ กูเริ่มอยากกินเหล้าแล้วสิ ว่าไงไอ้แบงค์จัดมาเลย” ดำเอ่ยขึ้นให้บรรยา
กาศได้เปลี่ยนไปจากเดิม
“วันนี้ขอร้องเพลงหน่อยละกัน พี่แบงค์ครับ พาผมกลับบ้านไปเอาเครื่องเสียงมาเปิด
ที่นี่ได้เปล่า อยากร้องเพลง” โอเอ่ยขึ้น แบงค์มองหน้าผม
“ไปสิครับ เพื่อน้องๆ” เมื่อเห็นแบงค์ทำท่างงๆ ผมรีบออกคำสั่งแบงค์เป็นครั้งแรก
“งั้นบอลรออยู่ที่บ้านก่อนนะ เดี๋ยวแบงค์มา” แบงค์เดินจากไป ผมรีบช่วยน้องๆเก็บ
ถ้วยจาน เมื่อเสร็จเรียบร้อยปล่อยให้โดมเดชและอีกสามสี่คนที่อยู่ในวัยเดียวกันจัดการ
ล้าง ผมเดินออกไปนั่งดูดบุหรี่หน้าบ้าน เพียงไม่นานที่ผมได้อยู่ลำพัง เจ้าตัวเล็กสุดก็เดิน
เท่ห์มานั่งข้างผม
“พี่ครับ เย็นนี้อย่าลืมสัญญานะครับ” โอ๊ด เดินมาทวงสัญญาที่ผมให้เขาไปลอยๆ
“สัญญาอะไรครับ” ผมแกล้งทำเป็นไม่รู้
“สัญญาเสียวไงครับ” หนูน้อยพูดให้ผมรู้ว่าเขากำลังต
“อยากให้ทำตามสัญญาโอ๊ดต้องดูแลตัวเองให้ดีก่อน”
“ดูแลยังไงครับ พี่บอกหน่อย” โอ๊ดขยับมานั่งข้างๆผม ท่าจะอยากรู้มาก
“ต้องรักษาความสะอาด อย่าให้เจี้ยวเหม็นสิครับ”
“พี่บอลเหม็น`ช้างน้อย`ผมหรือครับ” ผมขนลุกซู่เมื่อหนูน้อยให้คำถามตรงๆ เขาก้มหน้ารอ
ฟังคำตอบจากผม ผมสิใจเต้นตุ๋มๆต่อมๆ ไม่กล้าพูดความจริง แล้วจะเอาคำพูดไหนมา
พูดให้น้องโอ๊ดฟังแล้วไม่น้อยใจ
“มีกลิ่นนิดหน่อยครับ โตเป็นหนุ่มแล้ว ต้องทำความสะอาดนะครับ ต้องไม่ให้เหม็น
เลย” เมื่อผมพูดจบ โอ๊ดยิ้มให้ผม ผมค่อยชื่นใจ
“แล้วผมต้องดูแลยังไงครับ จะทำยังไงให้หอมล่ะ” หนูน้อยวัยกำลังโต เอ่ยถามผม
อย่างตั้งใจ
“ต้องอาบน้ำให้สะอาดทุกครั้ง ทุกซอกทุกมุมต้องใช้สบู่ฟอกให้สะอาด อาบน้ำเสร็จก็
ต้องเช็ดตัวให้แห้ง ทาแป้งให้หอม ต้องอาบน้ำทุกวันด้วยนะครับ”
“เข้าใจแล้วครับ เอ่อ...`ช้างน้อย`..ผมต้องล้างยังไงครับ” หนูน้อยคงจะทำไม่เป็นจริงๆและ
ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร ผมรีบย้อนกลับไปคิดเมื่อตอนผมแตกหนุ่ม ใช้ประสบการจริงที่
ตัวเองมี บอกต่อให้โอ๊ดเข้าใจ
“เปิดปลายมันออก เอาน้ำลาดแล้วเอาสบู่ถูให้ทั่วแล้วล้างออกให้สะอาด แรกๆมันจะ
แสบๆนานๆครั้งก็ไม่เป็นไรแล้ว” ผมอธิบายจนโอ๊ดเข้าใจ ผมรีบมองไปที่เป้าของโอ๊ด
“ของขึ้นหรอครับ” ผมมองหน้าโอ๊ด
“เห็นหน้าพี่ทีไร แข็งทุกที ว่าวไปแล้วรอบหนึ่ง ไม่สนุกเหมือนพี่ทำให้เลยครับ”โอ๊ด
พูดจนผมใจแป้ว อย่าบอกนะว่าอยากให้ผมทำให้อีก
“อย่าทำบ่อยนักล่ะ เดี๋ยวจะเป็นแผล” ผมรีบเตือนมือใหม่หัดว่าว
“ครับ พี่อย่าลืมนะ ผมยังไม่ได้ทำให้พี่เลย อยากทำมั่ง ห้ามลืมสัญญา” โอ๊ด ทวงแล้วก็
ทวงอีก จนผมต้องรับปาก
“พี่บอลครับ พี่แบงค์โทรมา” โดมร้องเรียกผม ผมรีบเดินขึ้นบ้านไปหาโดม เจ้าโอ๊ด
เดินตามผมติดๆ
“ว่าไงครับแบงค์” ผมรีบถามแบงค์
“บอลครับ วานจัดที่นอนให้จิ๊บหน่อยนะ” แบงค์สั่งผม แต่ห้องเต็มแล้ว ผมรีบถามกลับ
“ให้นอนห้องไหนครับ”
“นอนห้องโอกับเอฟก็ได้ แค่อยากให้บอลจัดที่นอนให้หน่อย ไอ้นี่มันคุณหนูนอนยาก”
แบงค์ให้คำกระจ่าง
“ครับ เดี๋ยวบอลจัดให้”
“ขอบคุณครับ เดี๋ยวแบงค์ก็กลับแล้ว” ผมรีบวางสาย เดินหาที่นอน หาวัสดุในการนอน
ที่สะอาด โอกับเอฟก็ไม่อยู่ซะด้วย ผมจึงรีบจัดตามจิตนาการของผม เจ้าตัวเขามาพอดี
“พี่บอล ผมทำเองก็ได้ครับ” จิ๊บเดินมาแย่งทำในสิ่งที่ผมกำลังทำอยู่
“จะเสร็จแล้ว จิ๊บไปเอาของจิ๊บมาเก็บเถอะครับ เดี๋ยวพี่จัดการเอง”
“เดี๋ยวผมค่อยเก็บก็ได้ครับ กระเป๋าแค่ใบเดียว” ยังไงซะจิ๊บไม่ยอม จะทำช่วยผมให้ได้
ผมจึงปล่อยให้เขาทำ จิ๊บหุ่นดีมากๆ หล่ออีกตางหาก ไม่รู้ว่าเป็นญาติฝ่ายพ่อหรือแม่ ผม
นั่งดูร่างกายจิ๊บเคลื่อนไหวน้ำลายแทบไหล เวลาที่จิ๊บก้มเก็บของขยับกายเดี๋ยวนั่งเดี๋ยวยืน
เสื้อที่เขาใส่ก็เป็นเสื้อเอวลอย กางเกงที่ใส่ก็เป็นกางเกงเอวต่ำอีก ผมได้เห็นหน้าท้องแก้ม
ก้น มองจนเพลินตา ช่วยไม่ได้อยากแย่งทำดีนัก เมื่อจิ๊บจัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย จิ๊บ
หันมาทางผม
“ร้อนจัง” จิ๊บถอดเสื้อออก แล้วมานั่งข้างๆผม โอ๋ย อะไรกันนักหนา ผมรีบหันหน้า
หนีเพื่อข่มใจตัวเอง เห็นก้นขาวๆกางเกงหลุดตูดแล้วทำใจไม่ได้ เล่นใส่กางเกงในตัวจิ๋ว
อีก โอย..
“ไปอาบน้ำดีกว่า ขอตัวอาบน้ำนะพี่” จิ๊บยืนขึ้นแล้วถอดเสื้อผ้ามันตรงหน้าผมเลย ไม่
อายผมเลยซักนิด ไอ้ผมก็มองตาค้างไม่อายจิ๊บเช่นกัน แถมหันหลังให้ผมอีก ใจหายหมด
คิดว่าจิ๊บจะถอดกางเกงในตัวจิ๋วนั้นออก ท้ายสุดจิ๊บนุ่งผ้าเช็ดตัวแล้วค่อยถอดกางเกงใน
ผมมองไม่กระพริบตา ขณะที่เขากำลังถอดกางเกงในออก ผมได้เห็นพวงสวรรค์เขาทั้ง
พวง ถึงมันจะแค่แว๊บเดียวแต่มันก็ติดตา ติดใจผม
“อาบน้ำด้วยกันครับพี่” คงเป็นคำชวนตามมารยาท เอาเข้าจริงผมไปอาบด้วยจิ๊บท่าจะ
ไม่กล้าแน่
“ไม่ล่ะครับ” ผมก็ตอบไปตามมารยาทเช่นกัน ผมรีบเดินออกจากห้องเขาเมื่อเห็นว่า
ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ผมรีบเดินตามหาโดมกับเดชสองหนุ่มคู่ขา
“หายไปไหนอีกแล้ว” ผมเดินบ่นเมื่อหาเดชกับโดมไม่เจอ
“อะไรหาย พี่บอล” เจมส์เดินมาถามผม
“โดมกับเดชครับ”
“อ๋อ สองหล่อไปตลาดครับ ไปซื้อหอยแครงซื้อหมึกซื้อกุ้ง มาเผากินเย็นนี้ครับ” เจมส์
ตอบผมให้เข้าใจ ผมรีบนั่งที่หน้าบ้านรอแบงค์รอโดมเดช
“พี่บอล รู้นะเมื่อคืนนี้หายขึ้นบ้านนานสองนานไปทำอะไรกับไอ้โอ๊ด แหมๆๆไม่ชวน
กันบ้างเลย” เจมส์ต่อว่าผมใหญ่
“ก็แค่สอนโอ๊ดว่าว ไม่มีอะไรหรอกครับ” ผมมองหน้าเจมส์
“สอนให้ผมบ้างสิครับ” เจมส์คงยังไม่ลืมเรื่องเมื่อคืนที่คุยกัน
“เดี๋ยวก่อนสิ มีโอกาสก่อนเดี๋ยวสอนให้ อย่าให้ใครรู้ล่ะ”
“ให้รู้ไม่ได้หรอกพี่ อายเขาตายเลย ผมยิ่งขี้อายอยู่” เจมส์ท่าจะขี้อายน่าดู แต่ก็หน้า
ด้านไม่น้อยถึงกล้ามาคุยกับผม
“มาแล้ว พี่แบงค์มาแล้ว” เจมส์วิ่งร่านไปดักหน้ารถ เตรียมขนของลงจากรถ
“พี่บอลครับ ผมเอาของมาฝากครับ” โอเดินลงจากรถ รีบเดินมาหาผมพร้อมของบาง
อย่าง โอยิ้มแป้น `คุณ`มุ่ยๆก่อนหน้านั้นแสดงว่าผมคิดไปเอง เห็นหน้าสองแฝดตอนนี้
แล้ว ผมรู้ได้ทันทีว่าเขาทั้งสอง ไม่ได้คิดร้ายต่อผม
“ขอบคุณครับ มันคืออะไรกันนะ” ผมรีบแกะสิ่งที่ห่อหุ้มนั้นออก
“เสื้อ..เท่ห์จัง สองตัวเลย” ภายในห่อนั้นมีเสื้อสองตัวที่เหมือนกัน ต่างแค่สีสันที่ปัก
ลวดลาย
“ให้พี่บอลกับพี่แบงค์ครับ ใส่แล้วจะได้เป็นแฝดที่หล่อที่สุดในหมู่บ้านเรา” เอฟเดิน
มาให้เหตุผล ที่ฟังแล้วผมกับแบงค์ต้องยิ้มดีใจ
“ใครว่าหล่อที่สุดในหมู่บ้านล่ะ ไอ้สองคนนี่มันไม่หล่อหรอก มันแค่น่ารัก คนที่หล่อ
สุด คนนี้โว้ย..กูเอง” ดำเดินมาพูดให้ทุกคนขำ
“หล่อจริงแหละมึง หล่อเหมือนเสาหลักกิโลเลยล่ะ หล่อมาก” แบงค์ให้คำแซวก่อนที่
ทุกคนจะเดินไปขนอุปกรณ์รื่นเริงที่จะบรรเลงในค่ำคืนนี้ ผมได้แต่นั่งมองแบงค์กับน้องๆ
จัดเตรียมสถานที่ แต่แล้วผมต้องตกใจเมื่อมีใครคนหนึ่งเดินมานั่งข้างๆผม
“อ้าว อาบน้ำเสร็จแล้วหรือ” ผมให้คำถามเจ้าของร่างที่มานั่งข้างๆ
“ครับ” เสียงตอบสั้นๆจากเขา ทำให้ผมหมดคำถาม
“พี่บอลครับ ไปซื้อของกับผมไหม” โอเอฟเดินมาชวนผม ผมมองหน้าแบงค์ น่าแปลก
ครับ แบงค์ยิ้มให้แถมส่งสายตาให้ผมไปกับสองแฝด
“ไปก็ไปครับ ซื้อที่ไหนละ” ผมรีบถาม ถ้าไกลมากผมจะไม่ไป
“ตลาดครับ” โอให้คำตอบ ตลาดอยู่ไกลจากบ้านแบงค์เพียงห้ากิโลเมตร ไม่ไกลนัก
ผมรีบเดินจะขึ้นรถ
“พี่บอล พี่ต้องขับ ผมขับรถเป็นที่ไหน” ผมถึงกับเก้อเลย อุตส่าห์ดีใจที่เขาชวน ที่ไหน
ได้ให้เรามาขับรถ ผมรีบเดินอ้อมไปที่ประตูฝั่งคนขับ
“ไปซื้ออะไรครับ” ผมถามทั้งสอง
“เหล้า เบียร์ เครื่องดื่ม” เอฟให้คำตอบ
“บอกทางด้วยละกัน”
“ครับ”
ขณะที่เดินทางไปด้วยกัน ผมไม่กล้าคุยกับสองแฝด เขาก็ไม่ยอมคุยกับผม ทั้งขาไปจน
ขากลับ เอ้..สองคนนี่ยังไงนะ ตกลงเขาเป็นยังไงกันแน่ ไอ้ที่ผมชักว่าวให้คืนก่อน ตกลง
ว่าเขาจำไม่ได้หรือว่าไม่อยากจำ จริงแล้วเขาทั้งสองน่าจะพูดอะไรกับผมบ้าง เวลาที่ผม
ได้อยู่กับเขาโอกาสหายากนัก เขาไม่ยอมพูดอะไร หรือว่าเขาสองคนรับไม่ได้กับเหตุการณ์
ที่เกิดขึ้น
“พี่ จะถึงบ้านแล้ว” โอพูดขึ้น ผมรีบมองข้างทาง ใช่ใกล้ถึงจริงๆด้วย ผมเป็นแบบนี้
ทุกที เวลาสมองคิดอะไรยิ่งเป็นเรื่องสงสัย ผมเหม่อลอยทุกที ผมรีบชะลอรถเลี้ยวเข้าบ้าน
“บอลครับ เราไปอาบน้ำกันเถอะ” เจ้าชีวิตผมเดินมาจูงแขนผมขึ้นบ้าน ถึงห้องก็รีบ
เปลือยกายทันที
“วันนี้บอลหายไปตั้งนาน ไม่หวงบอลหรือครับ” ผมแกล้งแหย่แบงค์
“หวงสิ เกือบโทรไปตามแล้ว พอดีว่าอดทนได้” แบงค์เดินมากอดผมด้านหลัง พร้อม
คำพูดเบาๆ
“อดทนเก่งจังนะ มิน่าบอลถึงได้คิดถึง” ผมเริ่มตอแหลโดยไม่รู้ตัว
“หอมจัง” แบงค์กระซิบข้างหูผม
“เหม็นเหงื่อจะตาย จะหอมได้ไงครับ”
“หอมจริงๆ แค่เหม็นนิดหน่อย”
“555 มีเหม็นนิดหน่อยด้วย แล้วจะหอมได้ไงครับ” ผมอดหัวเราะไม่ได้ กับคำพูดแบงค์
“ไปอาบน้ำกันเถอะ จะได้ไม่เหม็นนิดหน่อย” แบงค์พาผมเดินเปลือยไปห้องน้ำ
“ไม่เอาผ้าเช็ดตัวหรือครับ” ผมรีบเตือนแบงค์ กลัวว่าแบงค์อาจจะลืมว่า บ้านนี้ไม่ได้มี
แค่เราสองคนอาศัยอยู่
“ช่างเถอะ อาบเสร็จค่อยวิ่งออกมาเช็ดตัวที่ห้องก็ได้” แบงค์กับผมมีนิสัยเหมือนกัน
ครับ เวลาจะอาบน้ำชอบเดินตัวเปล่าเข้าห้องน้ำ เสร็จก็เดินตัวเปียกมาเช็ดตัวที่ห้อง เรา
สองคนได้อาบน้ำอย่างสบายอารมณ์ แบงค์คงอาบน้ำถูสบู่ให้ผมดั่งเดิม วันนี้พิเศษหน่อย
ผมได้ถูสบู่ให้แบงค์ด้วย ผมได้ลูบไล้ไปทั่วกายแบงค์อย่างเปิดเผย มีเพียงคำว่าอาบน้ำบัง
หน้าเอาไว้ ผมเอากำไรเกิดหน้าที่ ผมลูบก้นแบงค์ ลูบทุกซอกทุกมุมเพื่อทำความสะอาด
แบงค์ยืนเกร็งร่างกายมังกรแข็งหงึกๆหลับหูหลับตาไม่พูดจาอะไร จนเวลาผ่านไปกลัว
จะนานผิดสังเกตผมรีบจัดการล้างตัวให้แบงค์
“ขอบคุณครับ ถ้าแบงค์อยากให้บอลอาบน้ำถูตัวให้อีก บอลจะทำให้ไหม” แบงค์เริ่มมี
ทีท่าที่แปลกกว่าเดิม ผมรีบพยักหน้ารับ ถึงคราวที่เราต้องออกจากห้องน้ำกันแล้ว ผมรีบ
เปิดประตูห้องน้ำมองต้นทาง ปลอดภัยไม่มีใคร ผมจูงแขนแบงค์เตรียมพร้อมที่จะเดิน
ออกจากห้องน้ำ เราสองคนค่อยๆเดินจนถึงห้องโถงรับแขก ผมกับแบงค์ต้องตกใจ น้องจิ๊บ
นั่งอยู่เพียงลำพังคนเดียว แถมสายตาจิ๊บมองสองเราไม่กระพริบตา
“โห...ใหญ่จัง” เสียงจิ๊บพูด ทำให้ผมกับแบงค์ทำได้เพียงยิ้มให้จิ๊บ ก่อนที่จะรีบเดินเข้าห้อง
“ซวยเลย..อุตส่าห์หวงไม่ให้ใครเห็นมาตั้งนาน วันนี้เขาเห็นจนได้ โชคดีที่เป็นไอ้จิ๊บ”
แบงค์บ่นพึมพรำให้ผมได้ยิน แบงค์คงจะอายมาก อาจเป็นการเปลือยครั้งแรกต่อหน้าคน
อื่นที่นอกเหนือจากผม เพราะอะไรแบงค์ถึงกล้าเปลือยต่อหน้าผม มันน่าคิดเหลือเกิน
เพราะอะไร?
